Μαύρα σύννεφα μου ζώνουν την καρδιά
και με βασανίζουνε κούκλα μου γλυκιά,
αφού δεν έχω τη δική σου αγκαλιά
πως θα βρω αγάπη μου παρηγοριά.

Τώρα έχασα εσένα
και τα έχω πια χαμένα
κι αν δεν σε ξαναντικρύσω
μοναχός μου πως θα ζήσω.

Σκοτεινές οι μέρες που αργοκυλούν
τα ματάκια μου δακρύζουν και πονούν,
χίλιες σκέψεις στο μυαλό μου τριγυρνούν
και τα χείλη μου εσένανε ζητούν.

Τώρα έχασα εσένα
και τα έχω πια χαμένα
κι αν δεν σε ξαναντικρύσω
μοναχός μου πως θα ζήσω.

Γνώρισα φίλους κι έλεγαν
πως πάντα μ’ αγαπούσαν.

Τώρα έχασα εσένα
και τα έχω πια χαμένα
κι αν δεν σε ξαναντικρύσω
μοναχός μου πως θα ζήσω.