Μη με ρωτήσεις το γιατί πως μπατιρίσαμε
όλα νομίζαμε ότι τα είχαμε
είμαστε όμως πιο φτωχοί
από τη φτώχεια κι απ’ τα ψίχουλα.

Δες πως ξεχείλισε, δες πως μας βύθισε.
κάτι μας μίσησε και μας χτυπούσε ύπουλα

Αν δεν πεθαίνει ο εγωισμούς πώς να αναστήσεις
να ξανάχτισες τη χαμένη σου ζωή.
Αυτή την πόρτα της οργής κι οι δυο ανοίξαμε
μη με ρωτήσεις το γιατί πως μπατιρίσαμε.

Τι με κοιτάζεις και μου λες δες πως τα φέραμε,
δες τι γκρεμίσαμε, τα καταφέραμε,
τώρα που είμαστε γυμνοί
μπρος στην αλήθεια και το ψέμα μας.

Δες πως ξεχείλισε, δες πως μας βύθισε,
κάτι μας μίσησε και φτάσαμε στο τέρμα μας.

Αν δεν πεθαίνει ο εγωισμούς πώς να αναστήσεις
να ξανάχτισες τη χαμένη σου ζωή.
Αυτή την πόρτα της οργής κι οι δυο ανοίξαμε
μη με ρωτήσεις το γιατί πως μπατιρίσαμε.