Ένοχη μέρα μικρή και φοβισμένη,
συννεφιασμένη για θλίψη δικασμένη.
Ένοχη μέρα που φέρνεις πάντα δύση
και το σκοτάδι στων άστρων το μεθύσι.

Πόσες ερημιές να ψάξω, πόσες ερημιές,
πόσες νύχτες να τρομάξω, πόσες χαραυγές.
Μέρα ένοχη που κρύβεις ότι παίρνεις δως μου
ήλιο ζήτησα και χάδι στις φωτιές του κόσμου.

Σαν αχθοφόρος κουβάλησα το σπόρο
για τη ζωή μου δεν είχα αλλά πόρο.
Μονάχα δάκρυ για τη θολή ματιά μου
και μια πέτρα βαριά σαν την καρδιά μου.

Πόσες ερημιές να ψάξω, πόσες ερημιές,
πόσες νύχτες να τρομάξω, πόσες χαραυγές.
Μέρα ένοχη που κρύβεις ότι παίρνεις δως μου
ήλιο ζήτησα και χάδι στις φωτιές του κόσμου.