Δυο σταγόνες βροχής
απ' τα μάτια στα χέρια
πέφτουνε καταγής
και θαμπώνουν τ' αστέρια

Δυο σταγόνες βροχής
δυο διαμάντια θλιμμένα
η χαρά της ζωής
φεύγει πάλι από μένα

Μες στη μεγάλη πολιτεία
γκρίζα τα σύννεφα ψηλά
άδεια παγκάκια στην πλατεία
γυμνά τα δέντρα, σιωπηλά

Δυο σταγόνες βροχής
δυο διαμάντια θλιμμένα
η χαρά της ζωής
φεύγει πάλι από μένα