Διαβάζω σκέψεις και εποχές
δεν σταματώ ποτέ μου
ακολουθώντας την ψυχή
και τη βοή τ΄ ανέμου.

Η δύναμη μου με τραβά
στη μοναξιάς τα μέρη
κι αν έχω πόνο στην καρδιά
κανένας δεν το ξέρει.

Με των ονείρων το σπαθί
τη σκέψη μου ματώνω
και στης αγάπης την πληγή
σε βρίσκω, σ΄ ανταμώνω.

Απέναντι σου μια ζωή
συνήθισα να στέκω
και να ξηλώνω την αυγή
όσα αποσπέρας πλέκω.

Πυξίδα έχω την πληγή
που όσο αργεί να γιάνει
πιο δυνατό παρά ποτέ
τον εαυτό μου κάνει.