Μέσα σε φώτα, που τα όνειρα ξέβγαλαν,
γυμνές αλήθειες, σαν λαμπάδες που άναψαν.
Κινούμαι ήρεμα στην άκρη του νήματος,
σε μια γωνιά έχω τον έρωτα κτήμα μου.

Κοντά σου για να βρεθώ σαν άστρο πλανήθηκα,
με την εικόνα σου αγκαλιά μου κοιμήθηκα.
Γυρνώ την πλάτη σ’ ότι όμορφο κοίταξα,
στην ξαστεριά μία μορφή που δεν άντεξα να δω.

Χρώμα παντού ν’ ανάβουν τα βλέμματα,
κάπου εδώ θα τελειώνουν τα ψέματα.
Για ώρες έδυε ο ήλιος που έφυγες,
μα απ’ το ρεφραίν μου
μην πιστέψεις πως ξέφυγες ποτέ.

Χρώμα παντού ν’ ανάβουν τα βλέμματα,
κάπου εδώ θα τελειώνουν τα ψέματα.
Είδα τα χρώματα που ζωγράφιζε ο Βαν Γκονγκ
κι απ’ το λιμάνι του Άμστερνταμ ως την Αβάνα, την Μπανγκόκ.
Περιμένω αυτόν τον ήλιο που θα δύσει,
κοιτώ το φως των αστεριών που δεν μου δώσανε μια λύση.
Στα σοκάκια θα φωνάζω τ’ όνομά σου
και στο ρεφρέν όλα τα χρώματα θ’ απλώνονται μπροστά σου.

Πάνω στις φλόγες του Αι Γιώργη περπάτησα
στην έκσταση μου τ’ όνομα σου συγκράτησα.
Πως βρέθηκα εδώ κάτω είναι να απορείς
βγάζω στο φως όσα και ότι δεν ήθελες να δεις.

Χρώμα παντού ν’ ανάβουν τα βλέμματα,
κάπου εδώ θα τελειώνουν τα ψέματα.
Για ώρες έδυε ο ήλιος που έφυγες,
μα απ’ το ρεφραίν μου
μην πιστέψεις πως ξέφυγες ποτέ.

Χρώμα παντού ν’ ανάβουν τα βλέμματα,
κάπου εδώ θα τελειώνουν τα ψέματα.
Είδα τα χρώματα που ζωγράφιζε ο Βαν Γκονγκ
κι απ’ το λιμάνι του Άμστερνταμ ως την Αβάνα, την Μπανγκόκ.
Περιμένω αυτόν τον ήλιο που θα δύσει,
κοιτώ το φως των αστεριών που δεν μου δώσανε μια λύση.
Στα σοκάκια θα φωνάζω τ’ όνομά σου
και στο ρεφρέν όλα τα χρώματα θ’ απλώνονται μπροστά σου.

Χρώμα παντού ν’ ανάβουν τα βλέμματα,
χρώμα παντού.