Νυχτώνει πάλι κι ο καημός
ξανά την πόρτα μου χτυπάει
κι αυτό το βράδυ δυστυχώς
η πίκρα μέσα μου γυρνάει.

Και μου λέει και μου λέει μια γυναίκα πως τα φταίει
που είμαι απ’ αγάπη ορφανός.
Και μου λέει και μου λέει πως αυτή για όλα φταίει
που έγινε ο πόνος μου αδερφός.

Νυχτώνει πάλι κι ο καημός
βαθιά τα στήθια μου ματώνει
κι αυτό το βράδυ δυστυχώς
η πίκρα μόνο μ’ ανταμώνει.

Και μου λέει και μου λέει μια γυναίκα πως τα φταίει
που είμαι απ’ αγάπη ορφανός.
Και μου λέει και μου λέει πως αυτή για όλα φταίει
που έγινε ο πόνος μου αδερφός.