Ανέβηκα στο άλμπουρο
να θωρήσω υπέθεσα καλύτερα την γκρίζα σκιά
που φώτιζε στον κύκλο του ο φανός,
ερχόταν κατά πάνω μας γοργά συναγερμός
ολόιδιο σκαρί με το δικό μας στην ομίχλη.

Καθρέφτιζε το γκρίζο μας
στο βάθος της ψυχής
και πάνω του πορεύονταν
οι άλλοι μας εμείς.

Σκιαχτήκαμε, αρματώσαμε,
κάναμε το ταξίδι μάχη
κι έφτασε η ώρα η μονάκριβη.

Είτε για τη σκανδάλη,
είτε για την μεγάλη της ζωής
δροσόσταλη αγκάλη.