Χαράματα και δειλινά
κλαίει η καρδιά μου και πονά
ένα πρωί χαράματα έφυγες μακριά μου
και μου 'μειναν τα κλάματα κι ο πόνος συντροφιά μου
χαράματα και δειλινά
κλαίει η καρδιά μου και πονά

Και τώρα μες στην ερημιά
ψάχνω να βρω παρηγοριά
είμαι ένα έρημο πουλί μες στο κλουβί κλεισμένο
και μόνη μου παρηγοριά είναι να σε προσμένω
γύρνα αγάπη μου γλυκιά
για να γλυτώσω απ' τη σκλαβιά

Του χωρισμού τη μαχαιριά
τη νιώθω μέσα στην καρδιά
ο χωρισμός σαν δίκοπο μαχαίρι με καρφώνει
κι όσο δεν έρχεσαι κι αργείς τα στήθια μου ματώνει
χαράματα και δειλινά
κλαίει η καρδιά μου και πονά