Ήταν αλήθεια πυρετός κανείς δεν ξέρει
αυτό που νιώσαμε κι οι δυο το καλοκαίρι.
Ήταν η θάλασσα η ζεστή και τα φιλιά σου
ήταν η άμμος η καυτή και τα φιλία σου.

Ήρθε η βροχή σαν λογική, πικρή αλήθεια
να μας χαλάσει τα γαλάζια παραμύθια
και να μας πει πως η ρουτίνα δεν ξεχνά
ότι οι έρωτες σκορπούν σαν καταχνιά.

Κι έμεινε η αγάπη πυρετός που ‘χει περάσει
κι όπως κι εγώ έτσι κι εσύ θα ‘χεις ξεχάσει.
Μικρές αλήθειες που φοβόμαστε συχνά
για μιαν αγάπη και καλοκαίρι και καταχνιά.

Και καλοκαίρι και καταχνιά.