Εγώ και εσύ δυο χαμόγελα
σε μια φωτογραφία,
ζωή μισή και σε ένα τοίχο
σκονισμένη μια ιστορία.

Εγώ και εσύ μια ανάμνηση
που πάντα θα επιμένει
να μένει εκεί σε μια κορνίζα
μια ζωή φυλακισμένη.

Για σένα μόνο σταμάτησα τον χρόνο
σε εκείνη την εικόνα της πρώτης μας στιγμής.
Για σένα φως μου τον πόνο όλου του κόσμου
θα άντεχα να ζήσω αρκεί να ξαναρθείς,
να ξαναρθείς.

Εγώ και εσύ μια ιστορία,
μια υπόθεση χαμένη,
μια Κυριακή πάνω στον βράχο
της ζωής μας τσακισμένη.

Εγώ και εσύ μια ψιχάλα
που δεν πρόλαβε να πέσει,
εγώ και εσύ σε ένα τρένο
που δεν είχε άδεια θέση.

Για σένα μόνο σταμάτησα τον χρόνο
σε εκείνη την εικόνα της πρώτης μας στιγμής.
Για σένα φως μου τον πόνο όλου του κόσμου
θα άντεχα να ζήσω αρκεί να ξαναρθείς,
να ξαναρθείς.