Τι να σε κάνω που είσαι μακριά
και δε σε φτάνω με μια αγκαλιά.
Τι να σε κάνω που είσαι αλλού
σώμα, ψυχή και νου.

Στην υγειά σου θα πιώ ότι θάνατο βρω
άσπρο πάτο με μιας αφού εσύ το κερνάς.
Το όνομά σου να λέω στον καπνό που αναπνέω,
όπως καίει την ψυχή μου να το καίω.

Στην υγειά σου θα πιώ έναν κατακλυσμό
ή να γίνω βροχή ή να πάω στην ευχή,
ότι εσύ δεν μπορείς να μπορέσω εγώ
στην υγειά σου να ψάξω και να βρω,
σε ποτήρι που ήπιες να πνιγώ.

Τι να σε κάνω που είσαι φωτιά,
τι παραπάνω θα κάψεις πια.
Τι να σε κάνω που είσαι γυαλί
και με έκοψες πολύ.

Στην υγειά σου θα πιώ ότι θάνατο βρω
άσπρο πάτο με μιας αφού εσύ το κερνάς.
Το όνομά σου να λέω στον καπνό που αναπνέω,
όπως καίει την ψυχή μου να το καίω.

Στην υγειά σου θα πιώ έναν κατακλυσμό
ή να γίνω βροχή ή να πάω στην ευχή,
ότι εσύ δεν μπορείς να μπορέσω εγώ
στην υγειά σου να ψάξω και να βρω,
σε ποτήρι που ήπιες να πνιγώ.