Εγώ τα ακούω βερεσέ αυτά που είπες μόλις
έχει η συγνώμη σου κασέ, το πιο ακριβό της πόλης.
Καλά τα λες από την μια μα βγαίνουν απ' την άλλη
ας την πληρώσει την ζημιά το άδειο μου κεφάλι.

Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια να 'χαμε να λέγαμε,
δυο μαζί μα πέντε χώρια τζάμπα το παλεύαμε.
Τέτοια ώρα, τέτοιο χάλι κι αν τα δόντια έσφιγγα,
να αδειάσει το μπουκάλι, να μαζέψω κι έφυγα.

Όσο πιο μακριά, τόσο το καλύτερο
κι αν θες αγκαλιά πάρε από περίπτερο.
Όσο πιο μακριά, τόσο πιο ανώδυνα,
άντε γεια χαρά μείον ένα πρόβλημα.

Εγώ το βλέπω και γελάω το δήθεν δακρυσμένη
να μου φωνάζει σ' αγαπάω και στάνταρ μεθυσμένη.
Καλά μας τα ‘πες και λοιπόν τα έχω ακούσει πάλι
μια άλλη αγάπη καθ’ οδόν σου πήρε την σκυτάλη.

Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια να 'χαμε να λέγαμε,
δυο μαζί μα πέντε χώρια τζάμπα το παλεύαμε.
Τέτοια ώρα, τέτοιο χάλι κι αν τα δόντια έσφιγγα,
να αδειάσει το μπουκάλι, να μαζέψω κι έφυγα.

Όσο πιο μακριά, τόσο το καλύτερο
κι αν θες αγκαλιά πάρε από περίπτερο.
Όσο πιο μακριά, τόσο πιο ανώδυνα,
άντε γεια χαρά μείον ένα πρόβλημα.