Το παιδί που κρύβω παίζει με το χθες
χάνεται στης μνήμης τα χαλάσματα,
με το χρώμα τ’ ουρανού περνάει τις ραγισματιές
δάκρυα καλύπτει με τεχνάσματα.

Το παιδί που κρύβω κάνει σκανταλιές
άδειασε ποτά που δεν τα είπαμε,
σ’ έψαχνε για χρόνια σ’ άλλες αγκαλιές
μάνα σ’ αγαπώ ποτέ δεν είπαμε.

Μάνα δεν είναι ψέμα πως παιδεύτηκα,
άλλα έζησα και άλλα ονειρεύτηκα.
Η αγάπη πριν με φτάσει σε δίχτυα σκάλωσε
το παιδί που ήμουν μάνα δε μεγάλωσε.

Το παιδί που κρύβω με μια σαϊτιά
θύμωσε τον κοιμισμένο άνεμο,
στου χειμάρρου τα νερά το χέρι αν μου ‘πιανες γερά
θα ‘σουνα λιμάνι εσύ απάνεμο.

Το παιδί που κρύβω μέσα μου πενθεί
χρόνια μας που χωριστά τα ζήσαμε,
ήθελε μια λέξη, ένα σου φιλί
μάνα σ’ αγαπώ δεν ψιθυρίσαμε.

Μάνα δεν είναι ψέμα πως παιδεύτηκα,
άλλα έζησα και άλλα ονειρεύτηκα.
Η αγάπη πριν με φτάσει σε δίχτυα σκάλωσε
το παιδί που ήμουν μάνα δε μεγάλωσε.

Μάνα δεν είναι ψέμα πως ξοδεύτηκα
όσα νόμιζα διαμάντια ήταν ψεύτικα,
κι αν θυμάμαι τι περνούσα μέσα μου ταράζομαι
ένα χάδι απ’ το χέρι σου φαντάζομαι.