Ήχος του κύματος αχνός στου φεγγαριού τη χάση
αναζητά δύο καημούς πέρα στ’ ακροθαλάσσι.
Ο ένας για τα μάτια σου στου ουρανού το χρώμα
κι ο άλλος για τη θάλασσα που νοσταλγώ ακόμα.

Μπλε όνειρα, μπλε κύματα
αφρίζουν στη ματιά μου,
μπερδεύονται στα στήθη μου,
ματώνουν την καρδιά μου.

Ένα κατάρτι αναζητώ μες στου μυαλού το χάρτη
να έχει ολόλευκα πανιά κι απ’ τη δροσιά σου κάτι.
Να ταξιδέψω στ’ ανοιχτά με τον καημό πυξίδα,
να έχω κάτασπρα φτερά στη μαύρη καταιγίδα.

Μπλε όνειρα, μπλε κύματα
αφρίζουν στη ματιά μου,
μπερδεύονται στα στήθη μου,
ματώνουν την καρδιά μου.