Κλαίει απαρηγόρητα
μπρος στον Άγιο Νικόλα
η μάνα του Νικόλα
του καπετάν Νικόλα

Τα δάκρυά της λάμπουνε
σαν άστρα τ' ουρανού
κλαίει απαρηγόρητα
η μάνα του Νικόλα, του θαλασσινού

Όσα καράβια φύγανε
έχουν γυρίσει κιόλας
μα που 'ναι ο Νικόλας
ο καπετάν Νικόλας

Τον πήρανε τα κύματα
του μαύρου ωκεανού
κι είναι απαρηγόρητη
η μάνα του Νικόλα, του θαλασσινού

Κανείς δεν παρηγόρησε
την πονεμένη μάνα
και ντύθηκε στα μαύρα
του καπετάν η μάνα

Ο πόνος και τα δάκρυα
δεν είναι αλλουνού
κλαίει απαρηγόρητα
η μάνα του Νικόλα, του θαλασσινού