Ερημιά, άδειο το σπίτι και ρημαγμένο
κανέναν να 'ρθει δεν περιμένω
κι είναι το βράδυ τόσο θλιμμένο, ερημιά

Κάποια παλιά σου φωτογραφία
χαμογελάει σε μια κορνίζα
κι είναι όλα άδεια, κι είναι όλα γκρίζα, ερημιά

Και σου φωνάζω, μα απάντηση καμιά
Θεέ μου πόση, Θεέ μου πόση ερημιά

Ερημιά, απόψε πάλι θα ξενυχτήσω
πίσω απ' το τζάμι το παγωμένο
και να ξανάρθεις θα περιμένω, ερημιά

Κάθε διαβάτης είναι σκιά σου
τ' αγαπημένα τα βήματά σου
κι όλα εδώ γύρω είναι δικά σου, ερημιά

Και σου φωνάζω, μα απάντηση καμιά
Θεέ μου πόση, Θεέ μου πόση ερημιά