Είναι που με άφησες να λιώνω σαν κερί,
πίνω και καπνίζω μόνος κάτω απ' την βροχή.
Σώματα αγγίζω μα είναι άδεια η ψυχή,
η χειρότερη του εαυτού μου εκδοχή.

Μπερδεμένες σκέψεις στο μυαλό μου,
τα έχω βάλει με τον εαυτό μου
που έφυγες, που έφυγες.
Φίλοι και γνωστοί λεν τα έχω χάσει,
η ζωή μου πλέον δεν με νοιάζει,
ξέρουν κατά βάθος τι είναι αυτό
που έκανε να μοιάζω με τρελό.

Είναι που με άφησες να λιώνω σαν κερί,
πίνω και καπνίζω μόνος κάτω απ' την βροχή.
Σώματα αγγίζω μα είναι άδεια η ψυχή,
η χειρότερη του εαυτού μου εκδοχή.

Μήνες κλείνομαι στον εαυτό μου,
χάθηκε και το χαμόγελό μου
έσβησε, έσβησε.
Βγαίνω κάθε νύχτα και με άλλη
και φαντάζομαι πως σε έχω πάλι,
μα μιλάει πάλι το ποτό
δεν γεμίζει με καμιά το κενό.

Είναι που με άφησες να λιώνω σαν κερί,
πίνω και καπνίζω μόνος κάτω απ' την βροχή.
Σώματα αγγίζω μα είναι άδεια η ψυχή,
η χειρότερη του εαυτού μου εκδοχή.