Γιατί σ’ αυτή τη γη
να υπάρχουν άνθρωποι μετέωροι, μισοί,
γιατί σ’ αυτή τη γη
θέλω όσα με έκανες εσύ να νιώσω.
Γιατί θέλω πολύ
εσένα που ‘χεις μια αβέβαιη ψυχή,
γιατί λείπεις εσύ,
πάλι νυχτώνει και φοβάμαι τόσο.

Ο καιρός περνάει
δίχως να ρωτάει και χωρίς μια σιγουριά.
Ο καιρός παλιώνει,
σαν γουλιά τελειώνει, όχι άλλη μοναξιά.

Ένα θέλω μπορεί να μαγέψει το σύμπαν,
να μας φέρει μαζί αν το θέλεις κι εσύ
και να γίνουν φτερά τα σπασμένα μας χέρια,
ένα θέλω μπορεί, αν το θέλεις κι εσύ.

Γιατί θέλω πολύ
ένα άπιαστο όνειρο, ένα μάταιο φιλί,
γιατί θέλω πολύ
το βλέμμα αυτό που είν' η καταστροφή μου.
Γιατί θέλω πολύ
ένα ταξίδι δίχως επιστροφή,
γιατί σε αυτή τη γη
δεν βρίσκω απάντηση και στα γιατί μου.

Ο καιρός περνάει
δίχως να ρωτάει και χωρίς μια σιγουριά.
Ο καιρός παλιώνει,
σαν γουλιά τελειώνει, όχι άλλη μοναξιά.

Ένα θέλω μπορεί να μαγέψει το σύμπαν,
να μας φέρει μαζί αν το θέλεις κι εσύ
και να γίνουν φτερά τα σπασμένα μας χέρια,
ένα θέλω μπορεί, αν το θέλεις κι εσύ.