Τ’ άστρα που βγαίνουν την νυχτιά
και το φεγγάρι μόνο
αυτά τον ξέρουν μοναχά
της μοναξιάς τον πόνο.

Έρχομαι, έρχομαι
στρώσε μου κρεβάτι να πλαγιάσω.
Καίγομαι, καίγομαι
δώσε μου νερό να ξεδιψάσω.

Χωρίς εσένα η ζωή
μοιάζει με μετανάστη
που ψάχνει λόγο κι αφορμή
κοντά σου να ξανάρθει.

Έρχομαι, έρχομαι
στρώσε μου κρεβάτι να πλαγιάσω.
Καίγομαι, καίγομαι
δώσε μου νερό να ξεδιψάσω.