Ο φόβος του πόνου πονάει
κι απ’ τον πόνο συχνά πιο πολύ
σαν βρέφος τη νύχτα πεινάει
σε κόβει βαθιά σαν γυαλί.

Ο πόνος του φόβου ανοίγει
της νύχτας το κρύο κελί,
σε άσπρο σεντόνι τυλίγει
το μαύρο του πόθου φιλί.

Δύστυχε, λαίμαργε,
εαυτούλη μου χορτάτε
κανείς δε γλίτωσε
από κείνο που φοβάται.