Δεν φταις εσύ που μ’ έχεις πάρει απ’ τον άλλον
φταίει εκείνος που κοντά του δεν με κράτησε.
Γυάλινους πύργους είχε τάξει να μου δώσει
κι όμως να ζω στο περιθώριο με άφησε.

Δεν φταις εσύ που μ’ έχεις πάρει απ’ την άλλη
εκείνη φταίει που ποτέ της δεν μ’ αγάπησε.
Όρκους μεγάλους για αγάπη μου ‘χε δώσει
όμως τους ξέχασε και ύστερα μ’ απάτησε.

Προδομένοι κι οι δυο
της αγάπης το πλοίο αταξίδευτο άραξε,
ξεκινάμε παρέα
μια πορεία μοιραία που η πίκρα τη χάραξε.

Δεν φταις εσύ που μ’ έχεις πάρει απ’ τον άλλον
φταίει εκείνος που κοντά του δεν με κράτησε.
Όλα του τα ‘δωσα κι αυτός σαν τόσους άλλους
στην προδοσία και στον πόνο με παράτησε.

Δεν φταις εσύ που μ’ έχεις πάρει απ’ την άλλη
εκείνη φταίει που ποτέ της δεν μ’ αγάπησε.
Ήμουν σωστός όσο καιρό ήμουν κοντά της
εκείνη όπως έναν όρκο της δεν κράτησε.

Προδομένοι κι οι δυο
της αγάπης το πλοίο αταξίδευτο άραξε,
ξεκινάμε παρέα
μια πορεία μοιραία που η πίκρα τη χάραξε.