Στο χαρέμι του πασά μια τσακίστρα τριγυρνά
μια σελέμισα κρινάτη όλο τσαχπινιά γεμάτη,
μια σελέμισα κρινάτη μες στο γυάλινο παλάτι.

Είναι η Όλγα η Σμυρνιά ξακουστή μες στο ντουνιά,
σαν ακούει τουμπερλέκι το χορεύει τσιφτετέλι
σε μια θάλασσα αφρισμένη, μαγική και μαγεμένη.

Με μεγάλη γαλιφιά όλο κλέβει μυστικά,
τους δικούς της να γλιτώσει, όσους γίνεται να σώσει,
τους δικούς της να γλιτώσει, Έλληνες πολλούς να σώσει.

Ρόδα απλώνω και φιλιά να χορέψεις μια φορά
να σε δουν τα παλικάρια πριν να σβήσουν τα φεγγάρια.
Να σε δουν τα παλικάρια πριν να σβήσουν τα φεγγάρια
για να μάθουν τι σημαίνει ν’ αγαπάς αληθινά.
Ν’ αγαπάς αληθινά, ν’ αγαπάς αληθινά,
ν’ αγαπάς αληθινά.

Στο χαρέμι του πασά μια χαζίρισσα τριγυρνά
όλα γύρω της τα βλέπει, τα ακούει, τα προσέχει
όλα γύρω της τα βλέπει, τα ακούει, τα προσέχει.

Κάποια νύχτα αναρχική στην πιο δύσκολη στιγμή
τα μηνύματα της πιάνουν και ευθύς τη συλλαμβάνουν
μ’ αλυσίδες στολισμένη για χορό ετοιμασμένη.

Μα αντί για ταμπουρά έχουν βγάλει τα σπαθιά
στον πασά μπροστά τη σέρνουν, το κεφάλι της το παίρνουν,
στον πασά μπροστά τη σέρνουν, το κεφάλι της το παίρνουν.

Ρόδα απλώνω και φιλιά να χορέψεις μια φορά
να σε δουν τα παλικάρια πριν να σβήσουν τα φεγγάρια.
Να σε δουν τα παλικάρια πριν να σβήσουν τα φεγγάρια
για να μάθουν τι σημαίνει ν’ αγαπάς αληθινά.
Ν’ αγαπάς αληθινά, ν’ αγαπάς αληθινά,
ν’ αγαπάς αληθινά.