Κύμα το κύμα οι εποχές φέρναν καράβια συμφορές,
δοκιμασίες, χαρακιές, πικρές κι αβάσταχτες στιγμές.
Αθώοι κι ένοχοι μαζί στο θαύμα δώσαμε πνοή
καινούρια αρχίσαμε ζωή που έμαθε να συγχωρεί.

Ο φάρος άναψε, έσβησε το σκοτάδι,
Ελλάδα μάνα κράτησε τα παιδιά,
μικρή μου χώρα μα με καρδιά μεγάλη
αιώνες τώρα στο δικό σου Γολγοθά.

Ο φάρος άναψε, έσβησε το σκοτάδι,
Ελλάδα μάνα άγκυρα της γης,
όσοι κι αν έβαλαν τη μοίρα σου σημάδι
εσύ κατάφερες πάλι ν’ αναστηθείς.
Ελλάδα μάνα άγκυρα της γης.

Φτιάξαμε νέες γειτονιές, χτίσαμε σπίτια και δουλειές,
στολίσαμε τις Κυριακές γέλια, τραγούδια κι αγκαλιές.
Τις μνήμες κάναμε γιορτές, την περηφάνια μας κραυγές,
τους φόβους μας αστροφεγγιές, τα δάκρυα μας προσευχές.

Ο φάρος άναψε, έσβησε το σκοτάδι,
Ελλάδα μάνα κράτησε τα παιδιά,
μικρή μου χώρα μα με καρδιά μεγάλη
αιώνες τώρα στο δικό σου Γολγοθά.

Ο φάρος άναψε, έσβησε το σκοτάδι,
Ελλάδα μάνα άγκυρα της γης,
όσοι κι αν έβαλαν τη μοίρα σου σημάδι
εσύ κατάφερες πάλι ν’ αναστηθείς.
Ελλάδα μάνα άγκυρα της γης.