Εμένα φίλε η σκούφια μου από παλιά κρατάει
με δέσαν, με κουρσέψανε και να ‘μαι όρθιος πάλι.
Εμείς τα χρέη φίλε μου σαν τσίχλα τα μασάμε
όταν περάσει η γεύση της στον κάδο την πετάμε.

Άιντε τότε κι ότι βρέξει, άιντε κι ότι κατεβάσει
να τη βρεις είναι η λέξη, σ’ ότι είπα δώσε βάση.
Άιντε τότε στην υγειά μας για να βρούμε τη χαρά μας
γλέντι απόψε, αύριο πείνα, η ζωή μας πάει φίνα.

Εμάς οι μπόρες φίλε μου ποτέ δεν μας τρομάζουν
στα πόδια μας στεκόμαστε για αυτό και μας θαυμάζουν.
Εμείς τα χρέη φίλε μου μάθαμε να ξοφλάμε
είναι ο λόγος μας τιμή κι όλοι μας αγαπάνε.

Άιντε τότε κι ότι βρέξει, άιντε κι ότι κατεβάσει
να τη βρεις είναι η λέξη, σ’ ότι είπα δώσε βάση.
Άιντε τότε στην υγειά μας για να βρούμε τη χαρά μας
γλέντι απόψε, αύριο πείνα, η ζωή μας πάει φίνα.