Σε παγκάκι του Βαρδάρη
μια νύχτα με φεγγάρι
ήρθε ο ύπνος να με πάρει
και με πήγε μάνι μάνι
στο κατώφλι σου σεργιάνι.

Απ’ τον Πύργο το Λευκό σου
μέχρι τον Αλέξανδρο σου
με θαμπώσανε τα κάλλη
στου γαλάζιου σου τη ζάλη.

Μακεδονία μου κυρά
κι αν σε πληγώνουνε βαθιά
εχθροί και φίλοι στην καρδιά μην κλαις.
Μακεδονία μου γλυκιά
έχω φιλότιμα παιδιά
που ατενίζουνε ψηλά να λες.

Ένα βράδυ στη Βεργίνα
δεν θυμάμαι κάποιο μήνα
τους θεούς του Ολύμπου είδα
και μαζί τους βόλτα πήγα
για ρετσίνα στην Αθήνα.

Και μου δώσανε νυστέρι
να στο φέρω με τ’ αγέρι
την Ελλάδα να χαράξεις,
τους εχθρούς σου να πατάξεις.

Μακεδονία μου κυρά
κι αν σε πληγώνουνε βαθιά
εχθροί και φίλοι στην καρδιά μην κλαις.
Μακεδονία μου γλυκιά
έχω φιλότιμα παιδιά
που ατενίζουνε ψηλά να λες.