Κι αν είμαι από την Έγριπος
της Κρήτης λέω λόγια
γιατί Κουρήτες κι Άβαντες
είναι απ’ τα ίδια σόγια.

Ήτο μια στην Έγριπος
αλλοντινή βυζάστρα
μά'ι'σα που κατέβαζε
τον ουρανό με τ' άστρα.

Μιλά και τον παρηγορεί
και της φυλά το χέρι
και με το λόγο γιατρικό
μες την καρδιά να φέρει.

Σ' βάθη πελάου αρμένιζα
μα δά 'ρθα στο λιμνιώνα
μπλιό δεν φοβούμαι ταραχές
μάνιτες και χειμώνα.

Για κείνο πούχει φρόνεψη
μηδέ χαθεί στα πάθη
το ρόδο κι όμορφος ανθός
γεννάται μες τ' αγκάθι.