Οι φροντίδες που έγιναν ευκαιρία να ζήσεις
μασκαράδες που έχασαν αφορμή για παρέλαση.
Θλιβεροί εραστές που θα γίνουν ειδήσεις,
αναμνήσεις ηρώων που κοιτάνε αγέλαστοι.

Μα τ’ αγόρια δεν ψωνίζουνε φτηνά το ανάθεμα
σαν δροσιά χνωτίζουν τα ποτήρια της μπύρας.
Η ανάσα τους στεγνώνει στο κορμί την αλμύρα,
δεν μιλάνε συχνά, αλλά ξέρουν το μάθημα.

Οι καντίνες στις μάντρες ζωντανεύουν τη δύση
ένα τσούρμο μουντζούρηδες μπουκάρουν στο πάλκο.
Οι μνηστήρες του λίγου καταπίνουν τη λύση,
γερασμένες γυναίκες κουκουλώνουν το λάθος.

Μα τ’ αγόρια πληρώνουν ακριβά τα παράπονα
είν’ αμήχανα σχήματα με καρδιά κι ένα βέλος.
Μια κατάρα τους κρατάει παιδιά ως το τέλος,
να καπνίζουν σαν κλέφτες, ν’ αγαπάνε στο διάλειμμα.