Κάπου θα βρεθούμε
αφού ο κόσμος είναι τόσο μικρός
δεν μπορεί μια αγάπη να ‘ναι αόρατος εχθρός,
της καρδιάς ο θυμός.

Θυμάμαι πάλι τη δική σου αγκαλιά
και ψεύτικα σκοτώνω τη μοναξιά,
σαν ακροβολισμένη νιώθει η ψυχή
στο πουθενά.
Θυμάμαι έψαχνα να βρω αφορμή
να ζω στου έρωτα σου τη διαδρομή,
τώρα φλερτάρει η τρέλα κατάματα
τη λογική.

Θα τα ξαναπούμε
αν δεν σε έχει πνίξει ο εγωισμός
γύρω σου το ξέρεις είναι απότομος γκρεμός
και μακριά σου το φως.

Θυμάμαι πάλι τη δική σου αγκαλιά
και ψεύτικα σκοτώνω τη μοναξιά,
σαν ακροβολισμένη νιώθει η ψυχή
στο πουθενά.
Θυμάμαι έψαχνα να βρω αφορμή
να ζω στου έρωτα σου τη διαδρομή,
τώρα φλερτάρει η τρέλα κατάματα
τη λογική.