Ήτανε τ' άρμενα μικρά
και τ' όνειρο μεγάλο
η νύχτα αξημέρωτη
κι η λησμονιά παγίδα
καημένη μου πατρίδα

Μπρος η βροχή και πίσω εμείς
φεύγουμε σαν τ' αγρίμια
πικρό ψωμί, πικρή ζωή
και τ' όνειρο συντρίμμια

Ήταν το δάσος έρημο
τα πόδια πληγιασμένα
πως να περάσω τη φωτιά
μ' αυτή την καταιγίδα
καημένη μου πατρίδα

Μπρος η βροχή και πίσω εμείς
φεύγουμε σαν τ' αγρίμια
πικρό ψωμί, πικρή ζωή
και τ' όνειρο συντρίμμια