Ταξίδευε για τ' άπειρο
το παραμύθι ανάπηρο
το 'να μισό λυπητερό
και τ' άλλο γλέντι και χορό

Περπατούσε κούτσα-κούτσα
δίχως βάρδουλα παπούτσα

Περάσαν χρόνοι άχαροι
ψωμί βρεχτό με ζάχαρη
να ΄ναι η καρδιά σου ανήμπορη
κι ο γέρος να κρατάει λουρί

Ένα πείσμα μουλαρίσο
στον ντορό να μπεις τον ίσο

Να μάθεις δέκα γράμματα
του νου σου προσανάμματα
και της ψυχής πετάματα
η προκοπή σε σταματά

Μόνο με τη στέρια γνώση
η ζωή σου θα στεριώσει

Και στέριωσε πανάθεμα
διπλό έγινε το βάθεμα
το πάθημα 'ναι μάθημα
και τα σκοτάδια σκοτεινά

Άγκυρες βαριές βιράρω
ζάρια παίζω με τον χάρο