Κάποιο βράδυ του χειμώνα
απ’ τον κόσμο θα χαθώ
και το χιόνι θα σκεπάσει
ένα μνήμα φτωχικό.

Κάποιος θα ‘ρθει να με πάρει
μες στη βαρυχειμωνιά,
κάποιος που πονάει τη φτώχεια
και τα έρημα κορμιά.

Και την ώρα τη στερνή μου
που θα φεύγω απ’ τη ζωή
ας με κλάψουν οι πονεμένοι
κι οι απόκληροι μαζί.

Κάποιος θα ‘ρθει να με πάρει
μες στη βαρυχειμωνιά,
κάποιος που πονάει τη φτώχεια
και τα έρημα κορμιά.

Ίσως να ‘βρω εκεί που πάω
τη συμπόνοια, τη στοργή
και μιαν άλλη κοινωνία
να πονάει το δυστυχή.

Κάποιος θα ‘ρθει να με πάρει
μες στη βαρυχειμωνιά,
κάποιος που πονάει τη φτώχεια
και τα έρημα κορμιά.