Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Η αναχώρησή της - 1968      
 
Στίχοι:  
Γεώργιος Ζαλοκώστας
Μουσική:  
Γιάννης Σπανός


Ξυπνώ και μού `παν έφυγεν
η κόρη π’ αγαπούσα
και κατεβαίνω στον γιαλό
τη θάλασσα παρακαλώ
την πικροκυματούσα

Εγώ τα πρωτοδέχτηκα
τ’ αφράτα της τα κάλη
μού `πε ένα κύμα και γι’ αυτό
με πόθο και με γογγυτό
φιλώ το περιγιάλι

Τα μάτια της ερώτησα
μην ήταν δακρυσμένα
Ένα άλλο κύμα μου μιλεί
σαν το χαρούμενο πουλί
που πήγαινε στα ξένα

Το τρίτο κύμα ερώτησα
εμέ γιατί ν’ αφήσει;
Να κλαίω και να λαχταρώ
περνάει το κύμα το σκληρό
χωρίς να μου μιλήσει




 Στατιστικά στοιχεία 
       Δημοφιλία: 100%  (1 ψήφοι)
      Αναγνώσεις: 5156
      Σχόλια: 3
      Αφιερώσεις: 0
 
   

 Δισκογραφία 
 
[1] Ανθολογία Β
1968
[1] Η ποίηση στο ελληνικ...
2009
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Αφιέρωσέ το κάπου
Νέα μετάφραση
Εκτυπώσιμη μορφή
Αποστολή με email
Διόρθωση-Συμπλήρωση
 
   
 
   Minos, Ανδρόνικος @ 03-03-2006
   netriofron
18-01-2018 20:39
Από την ποιητική συλλογή ''Τα Ἅπαντα'' που εκδόθηκε μετά το θάνατο του ποιητή Γεώργιου Ζαλοκώστα (1805 –1858) το 1873. Το ποίημα είναι σε σταυρωτή ομοιοκαταληξία.



1968 = Μιχάλης Βιολάρης (= Μιχάλης Κυριακού) , , Ενορχήστρωση & πιάνο : Γιάννης Σπανός , ---------------- 45ρης στην Zodiac (ZS 8137)
   netriofron
09-11-2016 15:33
ΚΑΙ σε 45ρακι της Zodiac (ZS 8137) . Ηχογραφηθηκε το 1968 και κυκλοφορησε

Γεώργιος Ζαλοκώστας [1805-1858]
Γεννήθηκε το 1805 στο Συρράκο Ιωαννίνων. Ωστόσο η τυραννία του Αλή πασά και η καταδίωξη του πατέρα του, Χριστόφορου, από τους Τούρκους ανάγκασαν την οικογένεια του να καταφύγει στο Λιβόρνο της Ιταλίας. Εκεί σπούδασε ελληνική και ιταλική φιλολογία και αργότερα νομική, την οποία όμως δεν ολοκλήρωσε καθώς με την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 εγκατέλειψε την Ιταλία και επέστρεψε στην Ελλάδα. Έλαβε μέρος σε αρκετές μάχες εναντίον των Τούρκων, ενώ πήρε επίσης μέρος στην Έξοδο του Μεσολογγίου.
Υπηρέτησε ως αξιωματικός του οικονομικού σώματος του στρατού. Από το γάμο του το 1840 απέκτησε εννιά παιδιά, από τα οποία επέζησαν μόλις τα δύο, γεγονός που τον συνέτριψε ψυχικά. Ενδεικτικό είναι το σχόλιο του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, που τον χαρακτηρίζει «ποιητή του πατρικού πόνου».
Συνέγραψε ποιήματα τόσο στην καθαρεύουσα όσο και τη δημοτική. Πολλά από τα ποιήματά του είναι πατριωτικά, σε αυτά χρησιμοποίησε κυρίως την καθαρεύουσα και άλλα πάλι λυρικά. Πολλά από τα μικρά λυρικά του ποιήματα μελοποιήθηκαν. Ενδεικτικά αναφέρεται «Το φίλημα» (Μια βοσκοπούλα αγάπησα). Άντλησε επίσης τη θεματολογία του από την τραγική οικογενειακή του κατάσταση.

Το 1851 πήρε το πρώτο βραβείο στο Ράλλειο ποιητικό διαγωνισμό για το ποίημα του «Το Μεσολλόγιον». Αργότερα βραβεύτηκε και για τις ποιητικές συλλογές του: «Αρματωλοί και κλέφται» και «Ώραι Σχολής».
Αξιοποίησε επίσης την καλή γνώση της ιταλικής γλώσσας μεταφράζοντας ποιήματα Ιταλών λογοτεχνών, όπως ο Ούγος Φώσκολος και ο Τορκουάτο Τάσσο. Ασχολήθηκε ακόμη με τη ζωγραφική.
Τα Άπαντά του εκδόθηκαν ένα χρόνο μετά το θάνατό του.
   Βόρειος
28-01-2009 12:06
Από την "Ανθολογία Β' " του Γιάννη Σπανού - 1968


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο