Εσύ που την ξέρεις να της πεις
πως αν βρήκε τσιμπιδάκια δικά μου στου λουτρού το γυαλί
θα ‘ναι εκεί από πέρυσι και γιατί να ζηλέψει
η δική μας η σχέση ήταν σπασμένη απ’ την αρχή, αρχή.

Κι αν καμιά φορά την πει με το όνομά μου
να μην τρομάξει πες της
γιατί είναι μοναχά το όνομα μιας πόλης
σε κάτι όνειρά μου που εκείνος μόλις, μόλις,
μόλις την είδε από μακριά.

Μια μέρα θα μάθει και το πρώτο του ψέμα
μα είναι ούτως ή άλλως ένα ψέμα η ζωή.
Μα να μην τον αγγίξει σε πληγές που πονάνε
γιατί πες της πως θα ‘ναι σαν να χτυπάει ένα μικρό παιδί.

Κι αν καμιά φορά την πει με το όνομά μου
να μην τρομάξει πες της
γιατί είναι μοναχά το όνομα μιας άλλης
χωρίς τα βάσανά μου που έψαχνε ο Λευτέρης
σε κάθε ξένη αγκαλιά.

Εσύ που την ξέρεις και που είσαστε φίλες
χαιρετίσματα δώσε, πες της να ‘ναι καλά.
Και μαζί του όταν ζήσει πες της να του θυμίζει
που και που να ποτίζει
στο μπαλκονάκι μας τη νυχτολουλουδιά.

Κι αν καμιά φορά την πει με το όνομά μου
να μην τρομάξει πες της
γιατί είναι μοναχά το όνομα ενός άστρου
βαθιά μεσ’ την καρδιά μου που βγήκε για μια νύχτα,
μια νύχτα απ’ την τροχιά του
και τώρα δεν υπάρχει πια.