Μ’ έφερε το ταξίδι ως εδώ
γυμνή πατημασιά στην άμμο που θα σβήσει.
Το σκαρί του Οδυσσέα ακόμα ταξιδεύει
Κύκλωπες και Σειρήνες και δαίμονες παλεύει, ταξιδεύει.

Ταξιδεύει σε θάλασσες για άλλους κόσμους
πιο μακριά στο φως.

Μ’ έφερε το ταξίδι ως εδώ
πιστός φαροφύλακας ταγμένος για πάντα
στους όρθρους των ζεφύρων,
στης αλήθειας τη φωτιά,
στους όρκους που το λόγο τους κρατήσαν.

Στα όνειρα ορκίζομαι,
στη χίμαιρα της ομορφιάς,
α, ζωή παιδιού που γίνεται άντρας.*
Τυφλή δοξαριά,
της τύχης δοξαριά,
της τύχης, της ανάγκης δοξαριά.

Ότι δε δόθηκε, κερδήθηκε
με την ψυχή στο στόμα, δεν πειράζει.
Τίποτα από μόνο του δεν άλλαξε ποτέ
είπε ένας φίλος μου παλιός
που τόνε τρώει το μαράζι.

Στα όνειρα ορκίζομαι,
στη χίμαιρα της ομορφιάς,
α, ζωή παιδιού που γίνεται άντρας
Τυφλή δοξαριά,
της τύχης δοξαριά,
της τύχης, της ανάγκης δοξαριά.