Πώς πέρασαν οι μήνες
σε κάμαρα κλειστή,
πώς έφυγαν τα χρόνια
λες και δεν ήμουνα εκεί.

Να ξεμακραίνω και να χορεύω
κάποιο σκοπό εκστατικό,
σε τόπους νέους σαν τους γενναίους
που έπαψα να συναντώ.

Είν' τ όνειρό μου,
το βάσανό μου, το ιλαρό χαμόγελό μου,
είν' η ελπίδα
για να βρω τον εαυτό μου.

Μες στο σκοτάδι θα βρω σημάδι
που στη ψυχή μου θα μιλά,
μία αχτίδα μέσα στη νύχτα
που αιώνων χρησμούς θα κυβερνά.

Πώς πέρασαν οι μήνες
σε κάμαρα κλειστή,
πώς έφυγαν τα χρόνια
λες και δεν ήσουνα εκεί.