Τ΄ αστέρια σαν κοιτάζω
μετρώ το παρελθόν
το μέλλον λογαριάζω
μεθώ με στο παρόν.

Η θύμησή σου είναι
νερό του αγιασμού
και το κρασί που πίνω
φαρμάκι χωρισμού.

Για μένα ήσουν, θα ‘σαι
κάτι από χρυσό
μαζί σου τρέμω μόνος
μαζί σου αναριγώ.

Οι μήνες σαν κυλάνε
τα χρόνια τα ζερβά
τάλαντο έχω ένα
ταλέντα είναι πολλά.

Απόψε που φυσάει
σε κάμαρα αδειανή
ποιο μέρος να σε γδύνει
ποιο σπίτι, ποια αυλή.