Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132734 Τραγούδια, 271226 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Το όνειρο - 1968       
 
Στίχοι:  
Γεώργιος Βιζυηνός
Μουσική:  
Γιάννης Σπανός


Εψές είδα στον ύπνο μου
ένα βαθύ ποτάμι
Θεός να μην το κάμει
να γίνει αληθινό

Στην όχθη του στεκόντανε
γνωστό μου παλληκάρι
χλωμό σαν το φεγγάρι
σαν νύχτα σιγανό

Δεν είν’ αγέρας σκέφτηκα
κι εσένα που σε δέρνει
η απελπισιά σε παίρνει
κι η απονιά του κόσμου

Και χύθηκα απ’ το θάνατο
τον δύστυχο ν’ αρπάξω
ωιμέ! πριν ή προφθάξω
εχάθηκε από μπρος μου

Στα ρέματα παράσκυψα
να τόνε βρω γυρεύω
στα ρέματα αγναντεύω
το λείψανό μου αχνό

Εψές είδα στον ύπνο μου
ένα βαθύ ποτάμι
Θεός να μην το κάμει
να γίνει αληθινό




 Στατιστικά στοιχεία 
       Δημοφιλία: -
      Αναγνώσεις: 5685
      Σχόλια: 4
      Αφιερώσεις: 0
 
   

 Δισκογραφία 
 
[1] Ανθολογία Β
1968
[1] Δίσκος 45 στροφών
1969
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Αφιέρωσέ το κάπου
Νέα μετάφραση
Εκτυπώσιμη μορφή
Αποστολή με email
Διόρθωση-Συμπλήρωση
 
   
 
   Minos, Ανδρόνικος @ 03-03-2006
   Viennezos
18-03-2006
Τραγούδι από τον δίσκο "Ανθολογία Β" (1968) (μελοποίηση 12 ελληνικών ποιημάτων από τον Γιάννη Σπανό)
   netriofron
18-01-2018 20:48
1968 = Μιχάλης Βιολάρης (= Μιχάλης Κυριακού) , , Ενορχήστρωση & πιάνο : Γιάννης Σπανός , ---------------- 45ρης στην Zodiac (ZS 8137) & συλλογη ''Γιάννης Σπανός ‎– Ανθολογία Α', Β', Γ''' (2009) & συλλογη ''Γιάννης Σπανός ‎– Ανθολογία Ελλήνων ποιητών'' (2016)
   netriofron
09-11-2016 14:29
Μια τραγικη ιστορια που εγινε ποιημα και μετα τραγουδι : https://youtu.be/eSmXJ6CGvp8

Και εδω πληρες το ποιημα του Γεώργιου Βιζυηνου :

Ἐψὲς εἶδα στὸν ὕπνο μου
ἕνα βαθὺ ποτάμι
--Θεός νὰ μὴν τὸ κάμῃ
νὰ γίνῃ ἀληθινό!
Στὴν ὄχθη του στεκόντανε
γνωστό μου παλικάρι,
χλωμὸ σὰν τὸ φεγγάρι,
σὰν νύχτα σιγανό.

Ἀγέρας τὸ παράσπρωχνε
μὲ δύναμη μεγάλη,
σὰν νἄθε᾿ νὰ τὸ βγάλῃ
ἀπ᾿ τῆς ζωῆς τὴν μέση.
Καὶ τὸ νερό, π᾿ ἀχόρταγα
τὰ πόδια του φιλοῦσε,
θαρρεῖς τὸ προσκαλοῦσε
στ᾿ ἀγκάλια του νὰ πέσῃ.

--Δεν εἶν᾿ ἀγέρας, σκέφθηκα,
καὶ σένα ποὺ σὲ δέρνει.
Ἡ ἀπελπισιὰ σὲ παίρνει
κι ἡ ἀπονιὰ τοῦ κόσμου!
Κι ἐχύθηκ᾿ ἀπ᾿ τὸν θάνατο
τὸν δύστυχο ν᾿ ἁρπάξω...
Ὠιμέ! Πρὶν ἢ προφθάξω
ἐχάθηκ᾿ ἀπ᾿ ἐμπρός μου!

Στὰ ρέματα παράσκυψα,
νὰ τὸν εὑρὼ γυρεύω.
Στὰ ρέματ᾿ ἀγναντεύω--
Τὸ λείψανο μ᾿ ἀχνό!...

Ἐψὲς εἶδα στὸν ὕπνο μου
ἕνα βαθὺ ποτάμι
--Θεός νὰ μὴν τὸ κάμῃ
νὰ γίν᾿ ἀληθινό!
   Ανώνυμο σχόλιο
29-04-2006
Με πρόλαβε ο Viennezos στο σχόλιο. Εγώ θα έλεγα από την εκπληκτική "Β' Ανθολογία" του Γιάννη Σπανού. Δουλειά-υπόδειγμα για τους νεότερους, και για το πως η Ελληνική ποίηση - με περίσσιο μουσικό ταλέντο και φλόγα, γίνεται Τραγούδι. Τραγούδι, απλό, όμορφο που περνάει στις ψυχές. Το 1975 ο Γιάννης Σπανός μας χαρίζει την Γ' Ανθολογία με την Αρλέτακαι τον Κώστα Καράλη όπου επιβεβαιώνει ακόμη περισσότερο τα όσα είπα πριν. Αυτά για τον Σπανό - γιατί σημαντικές δουλειές στην Ελληνική ποίηση βεβαίως έκαναν σχεδόν όλοι οι μεγάλοι της μουσικής την εποχής εκείνη. Για την ιστορία: στην Β' Ανθολογία τα τραγούδια ερμηνεύουν, εκτός από τον Μ.βιολάρη, ο Γ.Πουλόπουλος και οι κυρίες Χωματά, Αστεριάδη, Αρλέτα και Μαβίλη.


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο