Σ’ αυτό τον κόσμο τον πικρό
και ποιος να το πιστέψει
τα δάκρυα ψάξτε που ‘χουμε,
τα μάτια και τη σκέψη αγάπη μου,
τα μάτια και τη σκέψη.

Βάι, βάι, βάι λεβέντες βάι, βάι
βροντάτε τα ποδάρια, βροντάτε τα ποδάρια,
τρομάζει ο χάρος την αυγή, την αυγή
σαν βλέπει παλικάρια, σαν βλέπει παλικάρια.

Μια πικροθάλασσα η ζωή
ποτάμι ο λογισμός σου
κι αν έχεις πίκρα χόρεψε
να δει κάτι ο καημός σου αγάπη μου,
να δει κάτι ο καημός σου.

Βάι, βάι, βάι λεβέντες βάι, βάι
πηδάτε στον αέρα, πηδάτε στον αέρα,
χωρίς φτερά κι ονείρατα, ονείρατα
δεν πάμε παραπέρα, δεν πάμε παραπέρα.

Βάι, βάι, βάι λεβέντες βάι, βάι
βροντάτε το κεφάλι, βροντάτε το κεφάλι,
στριφογυρνάτε σαν αητοί, σαν αητοί
μα πάνω το κεφάλι, μα πάνω το κεφάλι.