Στη μικρή μας γειτονιά
στο απέναντί μου σπίτι
μένει κάποιος μουσικός
έχει χάσει μιαν αγάπη
κι είναι μόνος σαν σπουργίτι
κι είναι τόσο νεαρός

Μοναχός με μια κιθάρα
ή τη φυσαρμόνικά του
κουβεντιάζει τα δικά του
τραγουδάει με λαχτάρα
και ζητάει τη Μόνικα του

Μόνικα, μικρή μου Μόνικα
έφυγες και ξέχασες
Μόνικα, φτωχή μου Μόνικα
να 'ξερες τι έχασες

Μόνικα, που είσαι Μόνικα
κλαίνε δεν ακούς
μια καρδιά, μια φυσαρμόνικα
γύρνα Μόνικα

Του μικρού του μουσικού
η καρδιά είναι κομμάτια
κι όλο κλαίει τη Μόνικα του
τα κορίτσια είναι τρελά
με τα μαύρα του τα μάτια
και τη φυσαρμόνικά του

Όμως κείνος αγαπάει
όμως κείνος δεν ξεχνάει
τα χαμένα όνειρά του
κείνος παίζει και πονάει
μόνο για τη Μόνικα του

Μόνικα, μικρή μου Μόνικα
έφυγες και ξέχασες
Μόνικα, φτωχή μου Μόνικα
να 'ξερες τι έχασες

Μόνικα, που είσαι Μόνικα
κλαίνε δεν ακούς
μια καρδιά, μια φυσαρμόνικα
γύρνα Μόνικα

Μόνικα, μικρή μου Μόνικα
φτωχή μου Μόνικα, Μόνικα