Ήταν μια δύση λυπημένη και χλωμή
που την βασάνιζαν οι λύπες κι οι καημοί
μια δύση χειμωνιάτικη και πονεμένη
που η νιότη μου φαινότανε θλιμμένη

Κι ήρθες εσύ με της ελπίδας τα φτερά
σαν μια ολόχρυση αχτίδα
κι έσκυψε και με φίλησε η χαρά
κι είπα την άνοιξη πως είδα

Μου 'φερες την άνοιξη μέσα στον χειμώνα
μ' ένα σου χαμόγελο γλυκό
κι άνθησε η καρδιά μου σαν την ανεμώνα
μες το ηλιοβασίλεμα το μεθυστικό

Η ψυχή μου γιόμισε από παπαρούνες
τριαντάφυλλα κι αιθέρια ευωδιά
μου 'φερες την άνοιξη μέσα στον χειμώνα
κι από φως πλημμύρισε όλη μου η καρδιά