Γύριζα τόσα χρόνια σαν ένα έρημο πουλί
δίχως ποτέ μου να πω, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
έψαχνα μέρα-νύχτα για τη δική σου ζωγραφιά
με ήλιο και συννεφιά γλυκιά μου, παντοτινή συντροφιά

Επιτέλους σε βρήκα κι ας κουράστηκα τόσο
μέρα-νύχτα να ψάχνω τη μορφή σου να βρω
της καρδιάς μου την πόρτα τώρα πια θα κλειδώσω
να μη χάσω έναν τέτοιο στη ζωή θησαυρό

Τόσα χρόνια στ' αλήθεια, πόσο μου ΄λειψε, πόσο
των φιλιών σου το χάδι, η θερμή σου πνοή
επιτέλους σε βρήκα κι ας κουράστηκα τόσο
επιτέλους θ' αρχίσω μια καινούργια ζωή