Γόης εσύ με πολλές κατακτήσεις
είχες τον έρωτα γι' ανθρώπινη βλακεία
και τώρα κλαις και δεν θέλεις ν' αφήσεις
να πάρει τέλος μια ανόητη ιστορία
γόης εσύ με πολλές κατακτήσεις
κι έγινες ράκος για μια ασήμαντη κυρία

Ποιος το περίμενε φίλε μου, αλήθεια
να σου σκαρώσει κάτι τέτοιο η ζωή
σκληρά σαν πέτρινα τα δυο σου στήθια
και να τα λιώσει η αγάπη ένα πρωί

Ποιος το περίμενε με τόση πείρα
να γελαστείς στο παραμύθι μιας ξανθής
ποιος το περίμενε να θέλει η μοίρα
για αμαρτίες σου παλιές να πληρωθείς

Γόης εσύ, τώρα κλαις που τη χάνεις
κι αυτή σ' αγάπησε μα το 'χει ξεπεράσει
την κυνηγάς, αλλά πια δεν τη φτάνεις
γιατί το είπε πρώτη αυτή να σε ξεχάσει
γόης εσύ και να θες να πεθάνεις
για μια ασήμαντη γυναίκα που 'χεις χάσει

Ποιος το περίμενε φίλε μου, αλήθεια
να σου σκαρώσει κάτι τέτοιο η ζωή
σκληρά σαν πέτρινα τα δυο σου στήθια
και να τα λιώσει η αγάπη ένα πρωί

Ποιος το περίμενε με τόση πείρα
να γελαστείς στο παραμύθι μιας ξανθής
ποιος το περίμενε να θέλει η μοίρα
για αμαρτίες σου παλιές να πληρωθείς