Χαράματα κι εγώ γυρνώ στους δρόμους
μιλάω σε όποιο βρω στους αστυνόμους
χαζεύω τις βιτρίνες και δακρύζω
μου λείπεις τόσους μήνες και λυγίζω

Χαραμάτα γυρίζω σαν χαμένη
στην πόλη αυτή που μ’έκανε μια ξένη
χαράματα δεν έχω πού να ελπίζω και σε βρίζω
Χαράματα φωνάζω τ’όνομά σου
γιατί εγώ να είμαι μακριά σου
χαράματα δεν έχω πού να πάω σ’αγαπάω

Χαράματα δεν λέω να ησυχάσω
αφού έχασα ότι ήτανε να χάσω
σενάρια φτιάχνω πάλι στο μυαλό μου
πώς να γλιτώσω από τον εαυτό μου

Χαραμάτα γυρίζω σαν χαμένη
στην πόλη αυτή που μ’έκανε μια ξένη
χαράματα δεν έχω πού να ελπίζω και σε βρίζω
Χαράματα φωνάζω τ’όνομά σου
γιατί εγώ να είμαι μακριά σου
χαράματα δεν έχω πού να πάω σ’αγαπάω