Καράβια τράπεζες και μέγαρα δεν έχουμε
για το καρβέλι μας ιδρώνουμε και τρέχουμε
πάμε να πιούμε και απόψε το κρασί μας
έτσι κι αλλιώς φράγκο δεν παίρνουμε μαζί μας

Ασπρο πάτο για να γίνουμε κεφάτοι
κι έξω απ’ άδικο κι από γυναίκα σκάρτη

Κι αν κάποιο δάκρυ μας κυλάει με παράπονο
μες στον ντουνιά τον πλεονέχτη και τον άπονο
και οι εχθροί και οι κακοί συγχωρεμένοι
αφού στο τέλος μια κακία μόνο μένει