Πού τραβάς, Μιχάλη
κι είσαι πάντα βιαστικός;
"Όπου παν κι οι άλλοι,
τρέχω να προφτάσω διαρκώς."

Όσο και να τρέχεις όμως
είναι ατέλειωτος ο δρόμος
κι είναι τόσο λίγος ο καιρός.
Και τραβάμε και τραβάμε
και δεν ξέρουμε πού πάμε,
πίσω ή εμπρός.

Έφτασες, Μιχάλη
στο φεγγάρι τ’ αργυρό;
"Να κατέβω πάλι
θέλω, κι όμως, Θέ μου, δεν μπορώ.

Δεν μπορώ να σταματήσω
να ξαναγυρίσω πίσω
κι άλλο δεν αντέχω, δεν βαστώ.
Και παλεύω και παλεύω
και δεν ξέρω τι γυρεύω
μες στον κόσμο αυτό."

Πιο σιγά, Μιχάλη
πες μου τι θα χρειαστεί
μες στην βιοπάλη
η τρελή βιασύνη σου αυτή.

Για σταμάτα, Μιχαλάκη,
στρίψε λίγο το μουστάκι,
βάλε το καπέλο σου στραβά.
Πέρα βρέχει, πέρα βρέχει
άσε τη ζωή να τρέχει
και να σε τραβά.