Εγώ κι εσύ κάποια φορά
ρίχναμε σ’ έναν κουμπαρά
τις ωραιότερες στιγμές που ’χαμε ζήσει.
Ρίχναμε όλες τις χαρές
χωρίς να ξέρουμε ποτές
πως θα ’ρθει η μοίρα η σκληρή να μας χωρίσει.

Φέρ’ τονε τον κουμπαρά μας,
φέρ’ τον να τον σπάσουμε.
Τις χαρές που γίναν πίκρες
έλα να μοιράσουμε.

Τι λίγο κράτησε η χαρά
που ρίχναμε στον κουμπαρά.
Όλη ξοδεύτηκε και τίποτα δε μένει.
Παν οι ελπίδες οι κρυφές,
πάνε, σκορπίσανε κι αυτές,
και τώρα πια ο χωρισμός μας απομένει.

Φέρ’ τονε τον κουμπαρά μας,
φέρ’ τον να τον σπάσουμε.
Τις χαρές που γίναν πίκρες
έλα να μοιράσουμε.