Κάποια μέρα σκεφτόμουνα
γιατί ζούμε – γιατί ζω
Αυτό που λέμε βίο άσχετο
βίο πεζό
Κάποια μέρα σκεφτόμουνα
πληγή άδεια η μοναξιά
Αυτό που λέμε βίο άσχετο
και απελπισιά

Κι έφτανε μόνο ένα τραγούδι
για να ξεχνάω κάθετι
Κι έφτανε μόνο ένα τραγούδι
να μου γιατρεύει χίλια γιατί
Κι έφτανε μόνο ένα τραγούδι
να κάνει ελπίδα τον καημό
Κι έφτανε μόνο ένα τραγούδι
να με γλιτώνει απ’ τον χαμό

Κάποια μέρα σκεφτόμουνα
φαΐ ύπνος και δουλειά
Αυτό που λέμε ζωή μέγγενη
ρουτινιέρικη και δουλειά

Κάποια μέρα σκεφτόμουνα
τι'ναι πλούσιοι και φτωχοί
Αυτό που λέμε βίο άδικο
Άδικο και τραχύ

Φτάνει δε φτάνει ένα τραγούδι
για να ξεχνάω κάθετι
Φτάνει δε φτάνει ένα τραγούδι
Να μου γιατρεύει χίλια γιατί
Φτάνει δε φτάνει ένα τραγούδι
να κάνει ελπίδα τον καημό
φτάνει δε φτάνει ένα τραγούδι
να με γλιτώνει απ’ τον χαμό

Κάποια μέρα σκεφτόμουνα
τους πολέμους τα παιδιά
αυτό που λέμε βίο βρωμικο
χτινόδικο και προστυχιά

Εδώ δε φτάνει ένα τραγούδι
για να σκεπάσει τόσους νεκρούς
Εδώ δε φτάνει ένα τραγούδι
να συνεφέρει τους τρελούς
Εδώ δε φτάνει ένα τραγούδι
για να σκεπάσει τόσο κακό
Εδώ δε φτάνει ένα τραγούδι
για να σκεπάσει τόσους νεκρούς