Μπορεί να μετανιώνω που σε χάνω
μα είναι κάτι από μένα παραπάνω
πρέπει να πάω.
Πρέπει να φύγω, την καρδιά ν’ ακολουθήσω
και δε με νοιάζει αν πεθάνω ή αν ζήσω
την αγαπάω.

Σ’ αγαπούσα
μέχρι την ώρα που τα μάτια της
βρεθήκανε στο δρόμο μου και χάθηκα
μες στη δική της αγκαλιά.

Σ’ αγαπούσα
μέχρι την ώρα που τα χείλη της
αγγίξανε τα χείλη μου και μέθυσα.
Πρώτη φορά που μέθυσα
χωρίς να πιω γουλιά.

Μπορεί να μετανιώνω που σε χάνω
το μεγαλύτερό μου λάθος και να κάνω
πρέπει να πάω.
Πρέπει να φύγω, με τραβάει σαν μαγνήτης,
τα πάντα γύρω έχουν πάρει τη μορφή της
την αγαπάω.