Μια καρδιά χτυπάει
δεκαοχτώ χρονών
ένα blue jean γελάει
δείχνει το παρόν
Μεσ’ απ’ τις τρύπες βγαίνω
με ξύλινα σπαθιά
ζω τη στιγμή πεθαίνω
πέφτω στα βαθειά

Ποιος, ποιος, ποιος νοιάζεται για μας;

Ένα ταξίδι η μέρα
τρέχει, λέει ναι
κακόμοιρη μητέρα
δεν το `πιασες ποτέ
Απαγορεύεται
το "απαγορεύεται"
μακό και φαντασία
ερωτεύονται

Ποιος, ποιος, ποιος νοιάζεται για μας;

Ζήλεια τους οδηγάει
είμαστ’ η ζωή
όχι άλλες ρυτίδες
κούφια συμβουλή
Άνοιξη καλοκαίρι
ανήκουνε σε μας
φθινόπωρο χειμώνα
αφήνουμε σε σας